“A Festa dos maios é a festa da primavera, ben sexa da súa chegada, ben do seu trunfo. Significa o reverdecer das plantas, o comezo do ano agrícola, a ledicia de ver erguerse o sol por riba do horizonte e coller altura e forza “(Vicente Risco)
As civilización grega, fenicia, celta e
romana festexaron “os maios” con diferentes rituais que foron asimilados na
Idade Media polas civilizacións cristiás.
O
ciclo dos maios comeza na segunda metade do mes de abril e remata na
primeira quincena de xuño, coa celebración relixiosa do Corpus.
Dende épocas remotas, os galegos celebraban coa festa dos maios a chegada da primavera e o remate do cru
inverno para propiciar deste xeito a
obtención de boas colleitas. Nos tempos actuais, as festas dos maios son a
última manifestación folclórica que festexa en Galicia o final do inverno. Nalgunhas vilas mozos e mozas vístense con ramallos, follas e flores e cantan
cantigas satíricas polas rúas das vilas. Noutras zonas colócanse ramas de xestas e fiuncho nas portas e fiestras das casas e tamén nos
coches e fanse coroas e colares de flores.
Os maios máis coñecidos son os figurativos, entre os que dominan os de
forma cónica ou piramidal, feitos con armazóns de varas ou canas, recubertos
con plantas e decorados con laranxas bravas, flores e ovos.
Cando os paxariños deixan ver seus amores
e traen nos piquiños as primeiras flores...
Levántate maio que tanto durmiches,
xa pasou o inverno e ti non o viches!
Aí vén o maio
Aí vén o maio
Maio Longo
Maio Longo
(Arranxo para frauta e outros instrumentos escolares)
Canción dos Maios con acompañamento de percusión
Non ven al maio
O maio
Estrela de maio
Maio maduro Maio
